Leentje, een eigengereid dametje die bij ons haar intrede maakte op een bijzondere manier.

Op weg naar huis, zat een raar hoopje op de steenweg. Ik stapte uit en zag tot mijn ontsteltenis dat het een kitten bleek te zijn. Het zag er niet goed uit, maar het diertje leefde. Geen moment twijfel, en Leentje, die toen nog een anoniem vondelingetje was werd in de wagen gelegd om de snelste weg naar een collega dierenarts te nemen om ze daar in de praktijk te onderzoeken. Het bleek allemaal nogal mee te vallen en we reden richting huis.

Na een nachtje soezen en dommelen in de kattentransportbak werd ze de volgende ochtend al meteen veel alerter en zelfs een speels, doch nog wat schuchter meisje. Ze werd instant onder de vleugels van een van onze andere katten genomen die in dat rare mormel meteen een beschermeling herkende. Den bébé, what's in a name, hij was toen al 15 jaar, kon zijn vaderlijke talenten ontplooien, enfin, dat maakten wij ervan, antropomorfisme natuurlijk.

Enfin het boterde goed en zo vond ze én haar naam én haar weg als Leentje, het fiere dametje van de familie. Nu, als verantwoordelijke eigenaars en dierenarts moest ze ook nog een ingreep ondergaan, sterilisatie, je weet wel. Toeval wou dat een goede vriendin en collega Nathalie Porters het mooie onderzoek naar vroege sterilisatie onder haar vleugels had en zo ging Leentje richting Merelbeke naar de faculteit Diergeneeskunde van de universiteit Gent.

To be continued!