Stefaan Van Brabandt (Gent, 1979) is filosoof, schrijver, theater- en tv-maker. Zijn visie op onze relaties tot menselijke en niet-menselijke dieren waren een openbaring voor mij toen ik hem leerde kennen via zijn diverse werken. Nu deelt hij daar een stukje van met Van Staartjes, en daar kunnen we alleen dankbaar voor zijn. Zoals de andere getuigenissen is ook die van hem authentiek en puur.

Na zijn muziek- en drama-opleiding aan Studio Herman Teirlinck studeerde hij Filosofie aan de Universiteit Antwerpen. Voor CANVAS maakte hij in 2014 de filosofie-reeks Het Voordeel van de Twijfel. Hij schreef ook het gelijknamige boek als verdiepende aanvulling op de reeks. In 2015 schreef en regisseerde hij de theatermonoloog SOCRATES, gespeeld door Bruno Vanden Broecke, een eerste in een reeks filosofen-monologen. In seizoen 2017-18 volgt de tweede monoloog: MARX, gespeeld door Johan Heldenbergh, in 2019 SPINOZA, gespeeld door Han Kerckhoffs. In 2022 volgde SARTE & DE BEAUVOIR, gespeeld door Sien Eggers en Frank Focketyn.

Omdat het levenseinde van dieren, ook deel uitmaakt van een beter leven voor dieren, en ook dat in schoonheid kan gebeuren brengen we het thema levenseinde en euthanasie bij onze huisdieren. Vanuit een aantal verschillende invalshoeken. Ook vooral dat het verlies van onze geliefde trouwe compagnons, en de impact die dat in onze levens heeft, niks is om beschroomd over te zijn. Daarom is de getuigenis van Herman Brusselmans zo waardevol. Het is met oneindige liefde en warmte geschreven. Het gaat over verlies van dierbaren, mens en dier. Eenieder die dit meemaakte herkent er vast een stukje van zichzelf in. Veel dank aan Herman om dit stuk te mogen delen. Ook aan het tijdschrift WOEF waarin dit stuk verscheen. Veel dank voor de mooie foto aan James Arthur Gekiere, een van zijn ontelbare prachtfoto's.

For those sentient being who are used for pleasure of a "moral society" and will die in fear and loneliness. Met veel dank aan fotograaf Eddy Roose die met één beeld alles wist te zeggen. La Corrida van Francis Cabrel.

Chantal Pollier is beeldend kunstenaar. Telkens opnieuw wordt ze gegrepen door de interessante spanning tussen de futiele feiten van haar herinneringen en haar leven en de grootsheid van de natuur. Haar persoonlijke interpretaties probeert ze te herschrijven in een vormentaal waar herinneringen en markeringen op het oppervlak – de huid – van haar werk verschijnen. Tijd is een vreemd iets. In de natuur wordt tijd bijna betekenisloos, in het licht van de geschiedenis van de aarde wordt onze tijd miniem. En in deze minieme tijd moeten we handelen, in vriendelijkheid en schoonheid. Chantal heeft thuis veertien kippen lopen en twee bejaarde poezen: Streep en Meloen.

Schrijver Koen Strobbe keerde onlangs, na twintig jaar op het Zuid-Franse platteland, terug naar ons land en vertelt daar wekelijks over in zijn column in Libelle. Via deze voorgelezen column draagt hij van Staartjes! een warm hart toe. Met dank aan Libelle en fotografe Ann De Wulf

Van Staartjes kreeg een wondermooi kerstcadeau van deze lieve vrienden. Alain en Tracy zijn een Belgisch-Engels koppel dat verhuisd is naar Spanje en daar Romeo leerde kennen ...

Chris De Stoop is schrijver en ex-reporter. Door het lezen van zijn werk maakte ik kennis met een man die ook een oprechte liefde voor dieren koestert. En dat is wederzijds, zo blijkt. Hij was zo vriendelijk een stukje te schrijven over de specht die zijn pad kruiste. De inspiratie voor het kaartje "Woodpecker's journey" die nu verder leeft bij van Staartjes! Merci Chris.