Omdat het leven van deze dieren telt, omdat we in een wereld leven waar onze kinderen educatie verdienen die klopt. We houden je op de hoogte over de verdere ontwikkelingen van dit dossier. Beeld Boudewijn Seapark.

We volgden met Van Staartjes de debatten in de commissie dierenwelzijn van het parlement, we communiceerden ons standpunt als dierenartsen en wetenschappers, Pol Goossen schreef erover en steunt ons standpunt, met volle overtuiging ondertekenen we deze opinie van Jane Goodall, Koen Margodt en Melody Horill. Zoals altijd zijn we voorstander om met oplossingen te komen. Daarom wensen we de zeven dolfijnen een goede reis toe binnen hopelijk niet te lang naar de beschermde wateren van Lipsi. Wij volgen dit dossier nauw op en houden jullie op de hoogte. Met dank aan fotograaf Johan De Meester

Tim Waelbers, compagnon de route en medeoprichter van Van Staartjes, schreef zijn opinie over de PANO reportage omtrent ' De jacht '. Een beklijvend stuk dat verscheen in Knack. Het leed van dieren verbonden aan een aantal wanpraktijken, maar ook een morele vraag over plezier om te doden met een verwijzing naar een empathische octopus. Veel dank aan Vlinks en Knack voor de publicatie.

Met Van Staartjes geven we met de feestperiode ook wat diervriendelijke tips mee. Constructief zoals altijd, en met oplossingen als die er zijn. Ook voor zij die kreeft op het menu zetten, kan je een aantal zaken in acht nemen met betrekking tot hun levenseinde. Lees ons artikel in De Morgen. Mocht u bij het winkelen een homarium op uw pad treffen, bedenk dan dat daar slimme gevoelige dieren zitten. Ze verdienen een beter leven en een zachtere dood.

Op het moment dat u dit leest worden in Vlaanderen zeer jonge biggen gecastreerd zonder verdoving, of krijgen ze onverdoofd een naald rechtstreeks in beide testikels met een ‘verdovend’ product dat zijn optimale werking pas na minuten bereikt.

Als aanloop voor het Café Van Staartjes over paardenwelzijn op donderdag 26 oktober 20u te Kruibeke (Bazel) kan u alvast proeven van deze geweldig wetenschappelijke animatiefilm. Het werk van Anne Muller, Prof. Machteld van Dierendonck en Pascale Nales, grafisch vormgever. Hartelijk dank dames! Samen werken aan een beter leven voor paarden, in schoonheid!

Mijn kanttekeningen bij de beelden in de kalverkwekerij in Tielt. Met dank aan VeDaScoop, De Morgen en VRT.

De slogans over kippenborstfilets doen me in mijn archief duiken van opiniestukken. Kippen, prachtdieren en voelende wezens, met emoties. Van Staartjes wil mensen informeren. En ook in het slachthuis hebben deze geweldige dieren niet dezelfde rechten als zoogdieren. Ze worden bijvoorbeeld bij bewustzijn aan de slachtlijn gehangen. En gaan tegen een waanzinnig tempo de slachtlijn in. Lees het stuk, en wil je een meer ethisch gekweekt en geslacht stukje kip, weet dan je je best informeert en daar een meerprijs voor betaalt. Iets minder maar een ethisch stuk vlees is ook een waardevolle bijdrage voor het welzijn van dieren. Van Staartjes is er om je te informeren, niet om te oordelen of nog minder te veroordelen.

Binnen het thema proefdieren worden verschillende aspecten belicht die met dierproeven te maken hebben. Het is minder zwart wit dan vele mensen denken. Maar wat zeker is voor wat Van Staartjes betreft, is dat maximaal moet gestreefd worden naar vervanging van dierproeven. Dat maximale heeft nog meer dan wat voeten in de aarde. Tegelijkertijd moet met de grootste zorg worden omgegaan met dier en mens die bij proeven betrokken worden. Dat heet dan in vakjargon het "Verfijnen" van de proef. En natuurlijk moet met het kleinst mogelijk aantal dieren/mensen gewerkt worden die statistisch relevante data opleveren, waar kan moet men "Verminderen". We zijn verplicht volgens de regelgeving deze 3 V's toe te passen. En wat doet men met de waardevolle gegevens die men kan collecteren uit bestaande populaties zieke patiënten? Moet en kan er niet meer ingezet worden door de mens wanneer het tenslotte over mensengeneeskunde gaat? Voor téveel onderzoek merkt men dat de vertaling van diermodellen naar mensmodel geen stand houdt.

Onverdoofd gekookte kerstkreeft, of onverdoofd gekookt tout court, want doorheen het jaar worden nog heel wat kreeften levend gekookt. Er werd op politiek vlak heel wat heisa gemaakt over het onverdoofd slachten, terecht. Maar is het dan niet de hoogste tijd om even stil te staan bij die andere diersoorten die mogelijks onnoemelijk leed moeten doorstaan bij het einde van hun leven. De Brusselse en Waalse Raad voor Dierenwelzijn hebben daarover een advies, die de respectievelijke ministers voor dierenwelzijn adviseren hier komaf mee te maken door voor een humaner levenseinde te opteren.

Wat betekent onverdoofd slachten? Naar aanleiding van het voorstel tot verplichting van bedwelming in BXL moest ik in de commissie een wetenschappelijke visie presenteren. Veel dank aan de Brusselse Raad voor Dierenwelzijn voor hun goed onderbouwd advies!

Ter ere van de miljoenen varkens in de agro-industrie. Intelligente, speelse dieren die in staat zijn emoties te beleven zoals plezier, angst of pijn. Het artikel "De pijn van het Tieltse zwijn" in De Standaard van 10 april 2017 werd geschreven naar aanleiding van een incident dat zich voordeed in een export varkensslachthuis.

Gepubliceerd in De Morgen van 29 december 2019 en geschreven door Mariella Debille. Je zou het niet zeggen maar een kreeft heeft meer in haar mars dan je zou vermoeden. De wetenschap neemt ons bij de hand om wat meer inzage te krijgen in die wezens die op het eerste zicht misschien wat simpele zielen lijken. Maar wat kunnen we doen om daar dan beter mee om te gaan, meer bepaald in context van hun levenseinde.
Voor nog meer wetenschappelijke duiding, lees ook op deze site onder dieren en welzijn het advies van de Brusselse Raad voor Dierenwelzijn over bedwelming bij het doden van decapode crustaceeën.

Gepubliceerd in De Morgen van 22 februari 2014. Het leven van een dier in gevangenschap. De ene diersoort is de andere niet als het op zijn welzijn aankomt. Sommigen onder hen zijn niet houdbaar in de beperkte leefomgeving die hen kan geboden worden, anderen wel. En weegt het conservatiediscours daar tegen op?