Er is een halal alternatief voor onverdoofd slachten
Mariella Debille
Dierenarts, vicevoorzitter van de Brusselse Raad voor dierenwelzijn,
Voorzitter bij Van Staartjes, een wetenschappelijk dierenwelzijnsproject. Schrijft deze bijdrage in eigen naam.
Vrijdag 17 juni 2022 om 3.25 uur
Dierenarts Mariella Debille kan nauwelijks geloven dat de Brusselse politici onverdoofd slachten zouden blijven toelaten. De oplossing ligt nochtans voor het grijpen: electronarcose.
In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ligt eindelijk een voorstel van ordonnantie op tafel om onbedwelmd slachten te verbieden, mét oplossingen voor de geloofsgemeenschappen. In de aanloop naar de stemming in de commissie Leefmilieu werden hoorzittingen gehouden. Als dierenarts met expertise inzake welzijn bij het slachten, werd ook ik gehoord over mogelijk dierenleed bij die slachtmethode.
Dieren hebben sinds kort een betere morele status verworven in onze grondwet. Ze worden nu beschouwd als voelende wezens. Plezier, verwondering, maar ook lijden door pijn en angst, dieren voelen emoties zoals wij mensen die ook ervaren. Ja, u begrijpt me goed, en hou dat even in gedachten terwijl u leest wat de dieren in dit verhaal te wachten staat.
Mijn optimisme en gedrevenheid om mijn wetenschappelijke kennis te delen in de hoorzitting van de commissie kreeg meteen een knauw, ondanks de ogenschijnlijke serene sfeer, professionele leiding en respectvolle teneur. Ik heb immers niet alleen kennis over het thema, het raakt me ook nog altijd diep. Ik heb het over die stervende dieren. De tergend langzame doodsstrijd die ze doormaken. Hoe hun bewustzijn weigert het te begeven, terwijl ze onbeschrijflijk lijden. Dat legde ik haarfijn uit tijdens een van die hoorzittingen. https://www.youtube.com/watch?v=0U6suSzCVLY
Het gaat in Brussel duidelijk niet over dierenwelzijn en oplossingen voor de geloofsgemeenschap
Een tijd geleden publiceerde de Brusselse Raad voor dierenwelzijn, het officiële adviesorgaan in de materie dierenwelzijn, een advies om onbedwelmd slachten te verbieden. De conclusie is glashelder, die slachtmethode is ‘onaanvaardbaar’ en berokkent ‘vermijdbaar’ leed. Zoals het wetenschappelijk sérieux vereist, werd dat ook hier gestaafd met een uitvoerige publicatielijst van zeer diverse en erkende instituten met bijbehorende autoriteit. De Federation of Veterinarians of Europe (FVE), die 38 Europese landen met hun verschillende dierenartsen vertegenwoordigt, komt met hetzelfde standpunt: verbieden, die handel. Vlaanderen en Wallonië hebben ondertussen het verbod op onbedwelmd slachten in regelgeving gegoten, ook hier weer op basis van een ijzersterk wetenschappelijk dossier. Er bestaat wetenschappelijke consensus in deze materie, zoveel is zeker.
Klinkklare nonsens
Toch werden in de hoorzittingen enkele individuen opgevoerd die een loopje nemen met de waarheid, en met die wetenschappelijke consensus. Die enkelingen denken het licht te hebben gezien vanuit een zelfverklaarde autoriteit, die mijn mond deed openvallen van verbazing. Een joodse rabbijn, die ook dierenarts is, liep er gezwind de kantjes af. De anatomische structuur van het dier niet schaden is voor zijn geloof belangrijker dan het lijden van die dieren. Het toppunt moest echter nog komen, toen dokter Jean-Michel Guérit zijn intrede deed. Hij is een humaan neuroloog, relatief onbekend, met geen enkele expertise in onderzoek bij dieren. Een groot deel van de onderzoeken over bewustzijn, en dus pijn bij dieren, steunt op metingen met een elektro-encefalogram (EEG) dat de hersenactiviteit meet. Guérit bracht een warrig discours en betwistte de wetenschappelijke consensus, ook over het nut van het EEG.
De Brusselse Raad voor dierenwelzijn koppelde aan haar advies een nota van Steven Laureys, een wereldautoriteit in de neurologie. Zijn bijdrage gaf het advies nog meer gewicht, ook inzake de validiteit van het EEG.
Guérit beweerde ook nog dat bedwelmd slachten meer leed veroorzaakt dan onbedwelmd slachten. Ik geloofde mijn oren niet.
Mij lijkt het evident dat je als politicus met respect voor je functie dergelijke nonsens als onbruikbaar beschouwt. Maar Hilde Sabbe, van de partij One Brussels-Vooruit, deed kort nadien een mededeling op Radio 2. Het betoog van Jean-Michel Guérit had haar overtuigd. De wetenschappelijke consensus werd van tafel geveegd, de nota van Laureys werd, vermoed ik, niet eens gelezen, en de dissidente stem van een humane neuroloog, die niets kent van dieren, overtuigde de politiek. Ik heb duidelijk meegespeeld in een erg bedenkelijke opvoering.
Politieke recuperatie
De oplossing ligt nochtans voor het grijpen en heet electronarcose (waarbij de dieren verdoofd worden met elektrische schokken waardoor ze ongevoelig worden voor pijn). Voor runderen bestaat zeer hoopgevend vervolgonderzoek in Bristol. Een van de toponderzoekers in die materie is Awal Fusseini, zelf een strikt praktiserend moslim en topwetenschapper. Hij schrijft mee aan dit evidencebased verhaal en bevestigt dat 95,2 procent van de in zijn onderzoek bevraagde halal-consumenten electronarcose aanvaardt. Halalvlees van met electronarcose bedwelmde dieren wordt wereldwijd verkocht en gegeten.
Het gaat in Brussel duidelijk niet over dierenwelzijn en oplossingen voor de geloofsgemeenschap. Ik heb mijn bedenkingen bij politici die weigeren werk te maken van échte integratie. Zij zouden bijvoorbeeld de wetenschap en visie van Fusseini als inspiratiebron kunnen gebruiken, in plaats van de polarisatie te versterken en aan politieke recuperatie te doen. Een gemiste kans, die van Brussel stilaan een eiland maakt.
Vandaag wordt het aanvankelijk verworpen ordonnantievoorstel in de plenaire zitting van het Brusselse Parlement mogelijk nieuw leven ingeblazen. Ik kan niet genoeg zeggen hoezeer ik hoop dat het wetenschappelijk serieux een stem krijgt. Vooral voor hen die, als de ordonnantie ook in die zitting verworpen wordt, vermijdbaar en onaanvaardbaar lijden moeten ondergaan: de dieren. Er zijn oplossingen voor de moslimgemeenschap. In naam van alle voelende wezens in onze grondwet en met respect voor religie, laten we die stap zetten.